Ավելի քան երեք շաբաթ է, ինչ Ադրբեջանը՝ աշխարհի ամենառեպրեսիվ և ավտոկրատ երկրներից մեկը, շրջափակում է Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանի հետ կապող միակ ճանապարհը՝ սկսելով հումանիտար ճգնաժամ։ Լեռնային Ղարաբաղում ապրող հայերը զրկվել են սնունդն ու դեղորայքը: Այս մասին նշվում է The Jerusalem Post-ում հրապարակված հոդվածում:

Այս գործողությունները ևս մեկ անգամ ընդգծում են, որ Ադրբեջանը շարունակում է իրենց իսկական հայրենիքում ապրող հայերին ահաբեկելու արշավը։ Շրջակա միջավայրը պաշտպանելու կեղծ պատրվակով ճանապարհը փակող ադրբեջանցիներն ասում էին, որ անհանգստացած են Լեռնային Ղարաբաղում էկոահաբեկչությունից: Սրանք այն նույն բնապահպաններն են, ովքեր իբր բաց են թողնում աղավնիներին վայրի բնություն՝ կրելով մորթյա բաճկոն և ներկայացնում են մի երկիր, որը մեծ վնաս է հասցրել շրջակա միջավայրին Լեռնային Ղարաբաղի պատերազմի ժամանակ՝ օգտագործելով քիմիական զենք՝ այրելով անտառները, որտեղ խաղաղ բնակիչները ապաստանել են ադրբեջանական հարձակումներից: Այս էկոցիդի շրջանակներում Ադրբեջանը նաև վտանգի տակ է դրել տարածաշրջանի էնդեմիկ անհետացող կենդանիների տեսակները, ինչպես նաև աղտոտել է գետերն ու ստորերկրյա ջրերը՝ այդ տարածքը դարձնելով անբնակելի մարդկանց և վայրի բնության համար: 

Դատելով առկա ապացույցներից և մարդու իրավունքների և շրջակա միջավայրի ոլորտում ունեցած փտած վարկանիշից՝ Ադրբեջանը մի երկիր է, որին չի կարելի վստահել։ Շատ առումներով դա է պատճառներից մեկը, որ Բաքուն վերջին տարիներին շատ ավելի է մոտեցել Մոսկվային։ Ռուսաստանի` Ուկրաինա ներխուժելուց երկու օր առաջ Պուտինը լայնածավալ համաձայնագիր ստորագրեց Ադրբեջանի հետ՝ խորացնելով նրանց դիվանագիտական ​​և ռազմական համագործակցությունը։ Եվ որքան ուժեղանում են Մոսկվայի և Բաքվի միջև կապերը, այնքան Հայաստանն ավելի մեկուսացված է դառնում։ 

Դիտավորյալ, թե ոչ, Պուտինի ուշադրությունը շեղեց Ուկրաինայի հետ իր պատերազմը, որից Ադրբեջանն ամբողջությամբ օգտվեց: Բայց Պուտինը կարող է դա թույլ տալ միտումնավոր, որպեսզի ազդանշան տա Արևմուտքին, որ առանց Ռուսաստանի չի կարող լինել տարածաշրջանային կայունություն: Այսինքն՝ Պուտինն ըստ էության ընդլայնում է Ռուսաստանի ազդեցության գոտին՝ առանց որևէ առանձնահատուկ բան անելու կամ ասելու, և թույլ է տալիս Ադրբեջանին խաղալ իր տարածաշրջանային մկաններով։ Սա է պատճառներից մեկը, որ Հայաստանը մեղադրում է ռուս խաղաղապահներին այն բանում, որ չկարողացան կանխել Լեռնային Ղարաբաղ տանող ճանապարհի ապօրինի շրջափակումը տարածաշրջանում իր պարտքի և առաքելության համաձայն։ 

Բայց աշխարհը պետք է հիշի, որ Պուտինի արժեքներն ավելի շատ կապ ունեն Ադրբեջանի, քան Հայաստանի՝ երիտասարդ ժողովրդավարության հետ։ Պարզ ասած՝ բռնապետերը սիրում են միասին մնալ։ Այն, ինչ կատարվում է Ուկրաինայում, ոչնչով չի տարբերվում հայերի դեմ կատարվողից. Երկու երկրներն էլ պայքարում են իրենց ինքնիշխանության, գոյատևման և ժողովրդավարության իդեալների համար։ Ռուսաստանը Ադրբեջանում համախոհ է գտել. Եվ ժամանակն է, որ ԱՄՆ-ը պատասխանատվության ենթարկի Ադրբեջանին, վերջ դնի նրանց աղաղակող պահվածքին և սկսի պատժամիջոցներ կիրառել Ադրբեջանի դեմ, մինչև նրանք ճանապարհ բացեն դեպի Լեռնային Ղարաբաղ: Ժողովրդավարությունն ու անմեղ կյանքերը վտանգված են. Ժամանակը սպառվում է: 

Հոդվածի հեղինակը Ստեֆան Պեչդիմալջին է` հաղորդակցության գծով մասնագետ, առաջին սերնդի ամերիկահայ, Հայոց ցեղասպանությունը վերապրածների թոռ: