Դեկտեմբերի 12-ից Ադրբեջանը Լեռնային Ղարաբաղի հայ բնակչությանը շրջափակուման մեջ է պահում։ Սննդի և դեղորայքի պակաս կա այնտեղ: Եվրոպան չի կարող անտարբեր ու պասիվ մնալ։

Եթե Եվրոպան շարունակի լռել, ապա Բաքվի բռնապետը ավարտին կհասցնի իրենց 30 տարի առաջ սկսված էթնիկ զտումը, որը նա շարունակեց 2020 թվականի պատերազմից հետո գրավված տարածքներում։ Իսկ եթե նպատակը խաղաղությունն է, ապա լուծումն ակնհայտ է. Եվրոպան պետք է օգտագործի իր ազդեցությունը, որպեսզի պահանջի Ադրբեջանից ցույց տալ Լեռնային Ղարաբաղի (Արցախի) հայ բնակչության հիմնարար իրավունքները հարգելու իր կարողությունը, այդ թվում ՝ սեփական հողում ապրելու իրավունքը ։

Եթե Եվրոպան հերթական անգամ անտարբեր ու պասիվ մնա նոր էսկալացիայի սկսվելու պահին, դրա համար միայն հայերը չեն վճարի։ Կովկասն ավելի մեծ ռազմավարական նշանակություն ունի, քան նրան սովորաբար վերագրում են Եվրոպայում։ 2020 թվականի թուրքական միջամտությունը փոխեց իրավիճակը այնտեղ, քանի որ դա ՆԱՏՕ-ի ուժերի աննախադեպ ներխուժումն էր Ռուսաստանի բակ։ Ավելին, այս տարածաշրջանում թուրքական ներկայության հաստատումը այդ երկրի համար կբացեր ամբողջ ընդարձակ թյուրքալեզու Միջին Ասիան, ինչն ակնհայտորեն մեծ ռազմավարական սպառնալիք է Ռուսաստանի համար։ Ուստի շատ հավանական է, որ իրադարձությունների այս զարգացումը նպաստեց Մոսկվայի նյարդայնությանը ՆԱՏՕ-ի նկատմամբ նրա կողքին գտնվող այլ երկրներում և հատկապես Ուկրաինայում։ Գրում է միջազգային Լa Լibre պարբերականը:

Եվրոպան ավելի քան 30 տարի ուներ հասկանալու Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության բնույթը և դրա հետևանքները Եվրոպայի համար: Նա այլևս արդարացում չունի անպատրաստ լինելու, զարմանալու կամ չիմանալու համար: Ռուսաստանը սկսել է Ուկրաինայում եւ այժմ կարծես անզոր Կովկասում. Ամերիկյան միջամտությունը քիչ հավանական է թվում ։ Միայն եվրոպացիներն են կարողանում զսպել Բաքվի բռնապետի ու նրա հովանավորների եռանդը Անկարայում։